Nalazi se na desnoj obaki reke Save, nedaleko od centra savremenog grada. Pominje se prvi put u vreme despota Stefana Lazarevića pod imenom Zaslon.
To je utvrđenje nepravilne četvorougaone osnove, sa kružnim kulama na uglovima, izuzev istočne, koja je imala trapezastu osnovu. Debljina bedema kreće se od 2 do 2,5 m., a njihova visina iznosi od 7 do 8 m. Spoljni prečnik kula je 11 m. Prema reci sa unutrašnje strane podignut je zid od opeka debljine oko 6 m. Sastoji se od 7 većih i jednog manjeg zasvedenog otvora. Ovakav izgled preostalog utvrđenja rezultat je detaljne austrijske rekonstrukcije iz 1788. i turske iz 1806. godine.
Najstarije šabačko utvrđenje je bilo sagrađeno sistemom kula, rovova, zemljanih bedema i palisada. Tokom sistematskih iskopavanja Valjevskog zavoda 1994. otkriveni su jedinstveni ostaci na našem prostoru fortifikacije sa bedemima od zemlje i drveta i masivnom ulaznom kulom od opeka. Tvrđava je bila opasana rovom sa vodom, a u nju se ulazilo preko drvenog mosta. Istorijski izvori pripisuju gradnju prve fortifikacije Turcima, ali je sav arheološki materijal iz najstarijeg sloja srednjoevropskog porekla. Izgled grada predstavljen je na više grafika iz perioda od 15. do 19. veka. Prva velika prepravka grada usledila je nakon osvajanja Sulejmanana Veličanstvenog 1521, kada je tvrđava dobila oblik sličan današnjem.
