Bitka na Ljubiću se odigrala 1815. godine, u toku Drugog srpskog ustanka. Odvijala se na brdu Ljubić 4 kilometra severoistočno od Čačka, između Srba i Turaka.
Posle oslobođenja Rudnika, ustanici pod komandom Lazara Mutapa napadaju tursku posadu Čačka, i sabijaju je u okruženje kod džamije. Za to vreme Jovan Obrenović zaposeda Ljubić sa svojim ljudima. Turci pod Ćaja-pašom sa snagama od oko 5000 ljudi, uglavnom konjanika, stižu 6. maja iz Beograda u Čačak i napadaju ustanike s leđa. Ustanici se povlače na Ljubić pred brojnijim neprijateljem, sa ranjenim Mutapom. Tu su već pristigli Miloš Obrenović i Jovan Dimitrijević Dobrača, svaki sa svojim ljudima. Ukupne srpske snage su iznosile oko 1500 ljudi (200 na konjima).
Miloš je izradio otvorene šančeve za većinu srpskih snaga, a deo snaga je razmestio po drugim položajima i zasedama. Turci su sa jačim snagama napali ustanike na Ljubiću, ali su odbijeni plotunskom vatrom. Uz veće gubitke se povlače ka Čačku, a ustanici ih progone do Zapadne Morave.
Tokom borbe se istakao Tanasko Rajić, koji je junački poginuo 25. aprila 1815. braneći srpske topove od Turaka.Njegova pogibija opevana je u narodnoj pesmi stihovima:“Od sto rana od sto jatagana pade Rajić junak od megdana.“ U Ljubiću danas postoji škola koja nosi ime ovog znamenitog junaka.
Pobeda na Ljubiću na početku ustanka je bila veliko moralno osnaženje narodu, ulila je ljudima samopouzdanje i podigla Srbe masovno na oružje.
Danas se na Ljubiću nalazi memorijalni kompleks posvećen samoj bici koji je SFRJ 1983. godine proglasila znamenitim mestom od izuzetnog značaja. Kompleks se sastoji od granitnog spomenika Tanasku Rajiću i novoizgrađene pravoslavne crkve. Sama crkva je posvećena svetom knezu Lazaru, a u njenoj unutrašnjosti se nalaze motivi preuzeti iz tzv. Prizrenskog patosa tj. ukrasni ornamenti iz zadužbine cara Dušana, manastira svetih Arhangela kod Prizrena.
