Vitezovi Templari su došli u Svetu zemlju sa zadatkom da povrate blago za koje su verovali da im pripada.
Prema modernim istoričarima, Timu Volas Marfiju i Kristoferu Najtu, vitezovi koji su se udružili i postali Templari su bili deo evropske plemićke porodice poreklom od jevrejskih starosedelaca koji su pobegli iz Svete zemlje oko 70. godine nove ere, kada su je napali Rimljani.
Pre nego što su napustili domovinu, starosedeoci su sakrili svoje blago i neprocenjive esenske i kabalističke svitke u strateškim regionima Svete zemlje, tako da ih rimski osvajač Tit ne pronađe.
Oni su zatim emigrirali u Evropu i venčali se sa plemićkim porodicama. Ukupno 24 starosedeoca su postali vladari grupe evropskih porodica koje su bile poznate pod nadimkom Reks Deus.
Lokacija jevrejskog blaga se stotinama godina prenosila sa kolena na koleno u porodicama starosedelaca sve do Prvog krstaškog rata, kada su se članovi Reks Deusa pridružili krstašima s ciljem da poraze muslimane i povrate svoje blago.
Originalnih 9 vitezova Templara je bilo u rodu sa porodicama Reks Deusa, uključujući i Godfrija de Bujona, francuskog generala koji je predvodio bitku protiv Saracena u Prvom krstaškom ratu.
Njegov rođak, kralj Boldvin II od Jerusalima, pomogao je Templarima da povrate blago tako što im je donirao džamiju Al Aksa.
Tragovi iskopavanja blaga Templara su otkriveni negde u 19. veku, a sada su u posedu porodice pokojnog arhiviste vitezova Templara u Škotskoj, Roberta Brajdona.
Navodi se da su jevrejski starosedeoci sakrili veliku količinu blaga ispod Solomonovih jasli jer su Templari tamo proveli najviše vremena tražeći blago. Nakon devet godina kopanja, originalni vitezovi Templari su prikupili dovoljno blaga da napune četiri velika sanduka.
Kada se njihov gazda, kralj Boldvin II, iznenada razboleo i umro, vitezovi su odneli svoje sanduke u Evropu, zastavši nakratko u Sent Omeru u Flandersu kako bi napravili kopiju jednog dokumenta.
Sveštenik Lambert je zatim zamenio dokumente i zadržao original koji se i danas nalazi na Univerzitetu u Gentu u Belgiji.
Nakon specijalne ceremonije sa papom Onorijusom III na Savetu Troe 1128. godine (kada je njihova organizacija ozvaničena pred crkvom), dva viteza, Hju de Pajen i Andre de Monbard, odneli su četiri sanduka puna blaga u Kilvining u Škotsku.
Sanduci su se tamo nalazili dugi niz godina ali su kasnije premešteni u zamak Sinkler u Rozlinu kraj Edinburga.
Porodica Sinkler je bila jedna od Reks Deus porodica, umešavši se u legendu o vitezovima Templarima kada se Katarina de Sent Kler udala za Hjua de Pajena deceniju pre nego što se on zamonašio 1128. godine.
Tako je veći deo blaga vitezova Templara ostao u Škotskoj u rukama porodice Sinkler.
Blago se nalazilo u zamku Sinklera sve dok jednom prilikom nije neočekivano izbio požar, te nije bilo vremena da se blago iznese iz zamka.
Prema legendi, ubrzo nakon vatre je počela izgradnja obližnje kapele Roslin, te se smatra da su sanduci s blagom i bili povod za početak izgradnje kapele.
Nedavno je skeniranjem zemljišta potvrđeno da se četiri sanduka zaista nalaze u Roslinu.
(Webtribune.rs)
