Bitka kod Niša je vođena 8. novembra 1443. godine između Turaka, na jednoj strani, i Mađara i Srba, na drugoj strani. Turci su u potpunosti poraženi od strane Srblja i Mađara pod komandom Janoša Hunjadija, koji su prešli Balkan gladni i u potrazi za hranom.
Ova bitka je bila deo tzv. Duge vojne.
Ovoj bici prethodila je bitka kod Aleksinca 3. novembra, 1443. godine, nedaleko od tvrđave Bolvan.
Pripreme za bitku
Hrišćanska vojska se sastojala od Srba, Mađara, Čeha i Poljaka. Njena jačina je bila oko 25.000 konjanika i pešaka, od kojih je bilo oko 8.000 Srba, takođe konjanika i pešaka. Zapovednici hrišćana bili su ugarski vojskovođa Sibinjanin Janko i osedeli srpski despot Đurađ Branković.
Glavnina turske vojske još nije bila došla iz Marice, tako da su se hrišćanskoj vojsci suprostavili paše Vidina, Sofije i okoline. Turski zapovednici su bili Kasim-paša, generalni guverner Rumelije, i Turahan-beg, vojskovođa. Prema Dubrovčaninu Andriji Kačiću, turski sultan Murat II je poslao Đurđa Kastriota da bi se suprostavio Sibinjaninu Janku.
Tok bitke
Prema Dubrovčaninu Andriji Kačiću, koji je podatke crpeo od italijanskih istoričara, bitka se ovako odvijala:
Glavni uzrok turskog poraza bio je kasnije proslavljeni albanski vojskovođa Đurađ Kastriot. Kastriot, koga je poslao turski sultan u borbu, iskoristio je tu priliku da se odmetne od Turaka. Tajno je javio Sibinjaninu Janku da će mu predti sultanovu vojsku. Tokom bitke, Kastriot je napustio tursku vojku i počeo da beži. To je izazvalo veliku pometnju među turskim redovima, koja je i omogućila da hrišćanska vojska odnsese pobedu nad Turcima.
Turska strana imala je gubitke od 2.000 palih i 4.000 zarobljenih.
Posledice
Posle ove bitke, Đurađ Kastriot Skenderbeg je napustio tursku vojsku, zajedno sa 300 drugih Albanaca, vratio se u Albaniju i ponovo prihvatio hrišćanstvo. Odatle je počeo je 25 godina dugu bespoštednu albansku pobunu protiv Osmanskog carstva.
Kasim je morao da napusti svoj kamp i da, sa svojim kolegom vojskovođom Turahanom, pobegne kroz Pirot i klančeve Dragomana u Sofiju da bi upozorio sultana o invaziji. U toku svog bega, Kasim i Turahan su spalili 150 sela između Niša i Sofije.
Naredne godine 1. jula Murat II je potpisao Segedinski mir na 10 godina i abdicirao u korist svog sina Mehmeda II. Despot Đurađ je Segedenskim mirom dobio nazad Despotovinu sa 24 grada, među kojima i Niš.
Despot je, nakon Segedinskog mira, grad prepustio Đurđu Mrnjavčeviću, potomku jednog starog roda, prema nekima unuku velikog vojvode Gojka Mrnjavčevića, kao leno i baštinu njegovih roditelja tj. predaka. Niš je ostao godinu dana slobodan.
Kada je prekršen mir sledeće godine, Murat se vratio na Balkan i pobedio u bici kod Varne (1444) i na Kosovu (1448). Niš je ponovo pao pod tursku vlast 1448, i ostao tako narednih punih 245 godina ne videvši nijednog hrišćanskog osvajača.
